تشکر

اگر این چرخه ی "امید و نا امیدی" نبود،اکنون نوشته ای اینجا نبود که از بهشتِ وجود برخیزد و تو هم اینجا نبودی تا قلبت به تسخیر آن جانِ جانها در بیاید.
من متشکرم از تمامیِ اشک هایم
متشکرم از تمامیِ فریادهایم ...
متشکرم از عمیق ترین اندوه هایم...
متشکرم از تمامی آن شادی هایی که ماندگار نشدند تا آن شادی اصیل که بی دلیل از عمقِ وجود می آید پدیدار شود.
متشکرم از تمامیِ کسانی که مرا آزرده کردند، آنها بزرگترین استادهای من بودند.
آنها نشانم دادند که بدبختی ای بزرگتر از وابستگی وجود ندارد
آنها نشانم دادند که در اسارتِ نظرات دیگران بودن چقدر دردناک است.
آنها نشانم دادند که بندِ اسارت را از خود جدا کنم آنها آزادی و رهاییِ وجودم را نشانم دادند.
در این زمین...و در این سیاره،
شب و روز و خوب و بد، زشت و زیبا...و تمامی آنچه که به آن "تضاد" میگویید به من کمک کرد تا بالهایم رشد کند و سرود یگانگی، مرا در برگیرد تا موجی ناشناخته و بی توصیف بیاید و این جسم را به دنیایی ببرد که همه چیز دوست من باشد. اشک و خنده مرا ساختند و پشتیبانی کردند و اشک ها مرا به خنده های واقعی که از سرورِ جان میآمد بردند.
دنیای تیره و تارِ ذهن مرا به وضوح و روشنایی بُرد.
اینجا همه چیز دوست و یار من است زیرا که من در صلح هستم .من اکنون با هر شرایطی که میآید در صلح هستم.
و این پاسخِ کسانی بود که گفتند بعد از آگاهی چه قدرتی داری؟آیا همیشه ثروتمند و خوشحالی؟
این جوابِ شماست.
قدرت من قدرت عشقِ مطلق است. قدرت من قدرتی شرطی شده نیست تا فقط در ایامی که همه چیز خوب است خوشحال باشم.
من حتی در اشک هایم خوشنودم، در اندوهم نور را می یابم، در شرایطی سخت، راحتی را می بینم و این راحتی و آرامش از پس زمینه ی حضورم می تابد.
قدرتی هست که ناآرام نمی شود، چیزی نمیخواهد و شرطی ندارد و این همان سعادت و رهایی است.