مراقبه امروز

الگوی بیمارگونه
گرایش ما به انجام مسائل ممنوعه خیلی بیشتر از گمراه شدن افراد بیگناه توسط شیطان است) و ما حقیقتیم.. مهم نیست تا چه اندازه آسیب خواهیم دید ما تمایل بسیار زیادی به خوردن سموم و رفتن به بیراهه داریم و بقدری مشغول و غرق در بیماری هستیم که حتی لحظه ای نمیتوانیم سرخود را بلند کنیم و غالبا از کس ویا کسانی که مثل ما رفتار نمی‌کنند متنفر هستیم، و تمام سعی خود را برای پنهان ماندن اشتباهات و احساس تنفر از دیگران معمولا با زدن ماسک خنده و شوخی میپوشانیم. چیزی که ما ازآن غافلیم این است که معمولا نمیتوانیم تشخیص دهیم که بیماریم و این بیماری توانسته و هنوز هم می‌تواند ما را در توهم و انکار حتی با وجود رفتن و خدمت کردن در جلسات نگهدارد و در حقیقت تنها چیزی که می‌تواند ما را از بیماری به بیداری برساند عشقی (نئشه گی) است که با چشمان باز کار می‌کند و هرچیز دیگر به غیر از عشق به صورت اتوماتیک در زیر مجموعه شبکه مدیریت انکار (بیماری) قرار می‌گیرد درنتیجه سعی کنید حدالامکان از خوردن سم هایی چون:غیبت, قضاوت, رنجش, ناصادقی و پنهانکاری, ترساندن دیگران, توقع و انتظار نامعقول..... پرهیز کنید..
پرهیز کنید و همه چیز را به صاحب اصلی اش (خداوند) باز گردانید و خود را از زیر بار این همه فشار و استرس ناجوانمردانه رها کنید.